een stommeling

... dat ben ik...
een olifant in een porseleinkast... psycholoog van mijn voeten...
Belt zoon over hoe het nu zit voor morgen, of we nu samen uit eten zouden gaan, want dat had ik toch voorgesteld? Inderdaad, voor zijn 21e verjaardag maandag, maar hij had toen gereageerd dat hij al iets samen met vriendin ging doen en dat opa en oma ook dat al hadden voorgesteld. Die laatste heeft hij dus verschoven. Nou, ok voor mij, maar zo op 't laatste moment, ik had toch graag ook dochter erbij gehad. Ja die wist ervan, die zou wel meegaan. Oh ja? Heeft die dan geen andere plannen? Vraag nog aan zoon of het nog wel aan is tussen zus en vriend... daar weet hij niets van... Enfin, ik dus naar dochter bellen... vraagt die direct hoe het zit voor morgen... en ja ze is vrij... Vraag ik vervolgens of J dan ook meegaat... Nee, dat zal wel niet.
En toen, ik met mijn stomme kop: zeg, zijn jullie nog wel een koppel? Antwoord: nee
....
Verbauwereerd over het directe antwoord komt de volgende stomme vraag: hoe komt het?
en daarna hoor ik hoe ze probeert haar emotie onder controle te houden ... en weet ik niet meer wat zeggen... maar dochter kennende, zal ze wel met rust willen gelaten worden
gvd... ik ben soms toch zo'n kieken...