Wat drijft een mens?

Onze gevoelens jegens anderen, waarop zijn die eigenlijk gebaseerd?
Bijvoorbeeld, als je je aangetrokken voelt tot iemand, hoe komt dat dan? Heeft het te maken met 'klaar zijn voor een nieuwe relatie'? Of met 'behoefte'? Nood aan 'iemand'? En is het dan je eigen geest die allerlei eigenschappen toeschrijft aan die ander? Eigenschappen die je toevallig zelf erg waardeert? Of merk je dat die ander daadwerkelijk die eigenschappen heeft? Of wil je dat alleen maar erg graag geloven? Creëren we onze eigen werkelijkheid? Maar stel dat dat zo zou zijn, waarom is dan niet elke persoon geschikt om je eigen projecties op los te laten? Waarom juist die ene?

Questions, questions, questions...

Inspiratieloos

Inspiratieloos ben ik een beetje... niet weten waarover te schrijven... of meer niet in staat mijn gedachten op een rijtje te krijgen...
Verschillende thema's dwarrelen al tijden door mijn hoofd... niet uitgewerkt... niet in staat om treffelijk uit te werken...

Directheid/indirectheid

Met mijn Hollandse 'vrienden' wil ik op dit vlak wel eens botsen. Hollanders zijn direct. Het is hun natuur en omdat het voor hen zo normaal is, kunnen ze niet begrijpen dat wij Vlamingen bijvoorbeeld niet diezelfde directheid aan de dag leggen. Soms kan het bij sommigen leiden tot irritatie en ongeduld. Wij zijn wat voorzichtiger bij het benaderen van mensen, wat meer omfloerst, wat we willen zeggen pakken we wat meer in om zodoende de ander te ontzien.Dit geldt trouwens niet alleen voor dingen die voor de ander wat hard zouden kunnen aankomen, het geldt evenzeer voor positieve boodschappen. Een Hollander zal bijvoorbeeld rechttoe rechtaan zeggen: "ik vind je leuk" ("ik vind je niet leuk" of "ik vind je stom" zullen ze overigens met hetzelfde gemak verkondigen). Een Vlaming gaat dit niet zo snel over zijn lippen laten komen. Die zal eerst proberen evidentie te achterhalen of de ander hem of haar ook leuk vindt, en pas als hij/zij reden heeft om te denken dat dat zo is, zal hij/zij voorzichtig een ballonnetje oplaten. Hollanders snappen hier niks van en worden soms zelfs wanhopig van dit gedrag.Maar toegegeven, soms kan onze indirectheid verschrikkelijk ingewikkeld worden en bij wijlen zelfs disfunctioneel. Ja, dan zou je zelfs nog gaan verlangen voor even een Hollander te kunnen zijn. Zucht.

Hechting... nog zo'n thema... maar dat houden we maar voor een volgende blog.


ps. vanzelfsprekend heb ik het niet in absolute termen over Hollanders en Vlamingen... natuurlijk zijn er ook directe Vlamingen en indirecte Hollanders (zou het?), etc etc etc

Pijn

Goh... ik ga er geen lang stuk aan wijden...

Pijn... mensen kunnen elkaar zoveel pijn doen... en vaak zo onnodig...
Communicatiestoornis... elkaar niet begrijpen, laat staan aanvoelen... dovemansgesprek... door onbegrip de ander als bedreigend aanvoelen...
Harde woorden... verwijt... onwaarheden... demonisering...
Terwijl in essentie eenieder 'menselijk' is... met zijn zwakheden... met zijn sterke punten... met zijn kwetsbaarheid...

Af en toe leidt de communicatiestoornis tot heftige gebeurtenissen... en dan blijft er iemand achter met zoveel pijn...
Zeker wanneer je het zelf ervaren hebt voor een stukje, voel je je zo machteloos om die ander voor die pijn te behoeden...