Laat

Het is weer eens laat. Later dan ik dacht.
En zie, dan gaan de gedachten toch weer naar datgene wat wonder-o-wonder de laatste paar weken toch meer naar de achtergrond gedrongen was.
Dus is het tijd om te gaan slapen zou de conclusie moeten zijn...

Laat ik het over wat anders hebben... Ik zou een schrijfcursus gaan volgen schreef ik ergens in de eindejaarsperiode. Het was zeker niet een vast voornemen, meer een wild idee, meer zoiets van: ik zou nog veel kunnen leren. Maar zie, dan komt zoiets zomaar ineens aanwaaien. Alhoewel... aanwaaien is een beetje veel gezegd, aangezien er eerst nog een 'assertieve' (from me of all people) actie vereist was van mijnentwege om 'toegelaten' te worden.

Waar ben ik nu weer aan begonnen, heb ik natuurlijk al gedacht... 'k Zou er me nog altijd kunnen aan onttrekken denk ik dan. De maand maart is het wanneer het moet gebeuren. En de eerste opdracht ligt er. Schrijf een column tegen de eerste sessie.
Jaja... Ik heb nog wel even...

Waarover zou ik een column kunnen schrijven? En welke stijl hanteer ik?
Zal ik het hebben over iets actueels? De crisis? Het onbegrijpelijke geweld in onze Vlaamse samenleving? Brussel-Halle-Vilvoorde en de Vlaams-Waalse strijd?
Of zal ik het hebben over iets dat aanleunt bij mijn professionele bezigheden? Een column over Twitter bijvoorbeeld? Of Facebook?
Of zal ik het hebben over all-time and all-cultures aangelegenheden? Zoals liefde en vriendschap? Waarmee ik terug bij het begin van deze blogpost ben...

slaapwel