over sensitiviteit, intuïtie en de emotionele rollercoaster

18 augustus was mijn laatste post
op dit moment is het 18 december
4 maand later dus

en op dit eigenste ogenblik realiseer ik me pas dat 18 december zo'n speciale datum is... elk jaar een beetje minder, dat wel... en deze keer zelfs bijna vergeten

Maar dit gaat niet over 18 december. Ik heb weer eens zo'n vraag - onduidelijkheid - hypothese - theorie... whatever.

Zou 'gevoeligheid', in de zin van sensitiviteit voor het wezen en de zorgen van een ander, voor de gevoelens van een ander, samenhangen met zelf zich bevinden in emotioneel woelige wateren? Zet je eigen kwetsuur je open voor het aanvoelen van de kwetsuren, of gewoon maar de worstelingen/moeilijkheden, van een ander?
Ik zou het gaan denken... En dus ook omgekeerd hé, rustige wateren maken dat er een soort barrière is waardoor je de signalen van anderen niet meer opvangt...

Maar wat dan met intuïtie? Of met 'de eerste indruk'? Is wat daarvan doorkomt dan nog wel betrouwbaar? Want mij lijken die intuïtie en die sensitiviteit toch wel samen te hangen... Als mijn sensitviteit het laat afweten, mag ik dan nog wel betrouwen op intuïtie? Of heeft 'een slecht gevoel' in dat geval te maken met mezelf en niet met de ander? Als initieel aangevoelde weerstand alleen maar toeneemt, moet ik de oorzaak daarvan dan bij mezelf zoeken, of moet ik wel terdege daarnaar luisteren en niet wegrationaliseren?

vreemde dingen....