Vlinders

Ze was helemaal alleen daar in de velden. Het was een vrije dag en het mooie weer had uitgenodigd tot een lange wandeling. Liefst zocht ze de rustige wegen en veldwegen op, en dan vond ze het heerlijk als er in de verste verte niemand anders te bekennen viel. Alleen in de natuur... alleen met de eigen gedachten... de mensenstilte... het geroep van vogels boven haar hoofd...

Op het kaartje dat ze vooraf bekeken had, stond een doodlopende weg aangegeven. Een heel eind de velden in, en dan ineens niks meer. Ach, er zou wel een weggetje zijn dat de verbinding maakte met de gewone straat die een hondertal meter verder moest liggen. Dat was echter een misrekening. De weg stopte inderdaad gewoon bruusk. Wat verderop kwam men uit op de achtertuinen van een rij woningen. Geen doorgang te bekennen. Er zat dus niks anders op dan gewoon rechtsomkeer te maken. Zo erg was dat nu ook weer niet. De weg liep door vrij uitgestrekte vlaktes en over het hoogste punt van de omgeving. Met weer als dat van vandaag leverde dat mooie vergezichten.

Ze had rechtsomkeer gemaakt en even later dartelde een stel schoenmakervlinders vrolijk om haar heen. Ze hield halt om hen wat beter te kunnen bekijken. Een mooi stel vlinders... ze brachten een licht, onbezorgd blij gevoel... alsof het hart een sprongetje maakt.

Ze liep weer door. De vlinders bleven echter voor haar uit vrolijk ronddartelen, om elkaar heen fladderend en buitelend. Was dat nu wel steeds datzelfde koppel? Of waren er zoveel vlinders dat het ene koppel om de zoveel meter het andere koppel afloste?
Vreemd overigens... op de heenweg had ze geen enkele vlinder gezien. Het ging wellicht toch om één koppel dat haar dus maar bleef vergezellen. Hé, dacht ze, zou dit een bedoeling hebben? Dit opgewekte stel vlinders staat voor iets waar 'men' mij op attent wil maken? Associaties werden snel gelegd... vlinders van de hoop, van een belofte... Maar enkele meters verder was het stel geen stel meer... één vlinder bleef nog een hele tijd voor haar uit vrolijk rondfladderen. De opdoemende associatie probeerde ze te negeren... maar dat lukte niet echt. Het heeft ook geen zin bedacht ze zich... Als 'het universum' iets komt vertellen, moet je het hele verhaal nemen en niet alleen dat deel dat je zint...

Ze bereikte net weer de bewoonde wereld. De vlinder had haar al iets eerder verlaten. Ze grinnikte om zichzelf en haar vreemde associaties... maar terzelfdertijd was er dat ontegensprekelijke bewustzijn/weten van opnieuw op de grens met die andere wereld gelopen te hebben.