En dan slaat het ineens weer toe... de confrontatie met je fundamentele eenzaamheid...
Feeling-good periode heeft lang genoeg geduurd... daar is 't ie weer...
Acceptatie ervan blijft een moeilijk iets... Rationeel weet ik het al lang, maar toch is daar steeds weer de illusie dat het niet zo is...
Met de dood van mijn moeder is de laatste persoon verdwenen die écht van me gehouden heeft... de andere was mijn vader... en verder niemand. 't Lijkt een beetje pathetisch als ik het zo zie staan, maar het is gewoon de naakte, harde waarheid... En dan mag ik nog van geluk spreken, want niet iedereen mag die onvoorwaardelijke ouderliefde ervaren... laat staan dat ik in staat ben datzelfde aan mijn kinderen te geven...
Zo nu en dan krijg ik het koud op mijn dak... zoals nu... en is er ineens dat verdriet... er is geen kruid tegen gewassen... 't is weer eens dat voelen van die fundamentele eenzaamheid...
Morgen is het weer over... gaan we weer verder... This is life... meer is er niet...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ach Bieke..even een virtuele knuffelski..(is niks voor mij, maar toch...als iemand zich eenzaam voelt dan mág het toch wel even?)
Hoi Biek,
Kan ineens zo hard weer toeslaan eenzaamheid ik voel het zelf ook regelmatig.
Gelukkig houdt mijn dochter van mij jouw kinderen toch ook van jou?
Dat is voor mij een hele troost
Ik had vandaag ook een butdag veel gedoe geen zin om allemaal op te schrijven en single en kind ligt eruit ook balen.
Maar de nonnen bidden voor de eenzamen.
He, wat triest om dit te lezen. Gelukkig is het vandaag alweer morgen!
C.
Och Bieke.... wat triest. Soms heeft eenzaamheid wel iets moois, vind ik, maar niet in deze vorm. Niet de van iedereen verlaten eenzaamheid.
Voel je je vandaag dan beter?
ch zo herkenbaar...wegvallen van je moeder, je vader. en je verschrikkleijk alleen voelen, alsof je op niemand terug kan vallen..maar die zijn er wel..
Gatver..ik herken het héél erg...
Draadje die doorgeknip worden, onherstelbaar..
en dan voel je je zó alleen..
Een reactie posten