zaterdag, december 29, 2007

Verhard en verbitterd...

Er was daar een stukje op een forum dat hier bleef nagalmen... Het ging over de bevestiging nog geen verharde verbitterde oude tante geworden te zijn aangezien de persoon in kwestie een allesdoordringende verliefdheid had kunnen toelaten...

Dus... wanneer men in staat is te 'voelen', is men niet verhard of verbitterd...
Ach... ik beschouw mezelf wel als verhard en soms ook wel als verbitterd... maar... ik voel meer dan me lief is.... Zoals iemand die me redelijk goed kent, zei: jij bent gevoelsmatig heftig en soms te heftig...

En dan ten tweede... verliefdheid enzo... is dat dan iets dat je bewust toelaat? Is dat niet iets dat je gewoon overkomt? Willen of niet? Ach ja, je zal er wel op een of andere manier voor moeten openstaan... 'k bedoel, ik acht het nog steeds uitgesloten dat ik tijdens mijn huwelijk verliefd had kunnen worden op iemand anders, aangezien ik daar nooit voor open had kunnen staan... maar als er geen belemmering t.g.v. normen en waarden aanwezig is... dan kan het je toch gewoon overkomen? Dat is dan geen kwestie van 'actief' toelaten...

Nah ja, eigenlijk is de stelling dat als je gevoelens van verliefdheid kan ervaren dat je dan niet verhard of verbitterd bent.... en vanuit de logica impliceert dit dus dat wanneer je verhard of verbitterd bent, dat je dan niet verliefd kan worden of meer algemeen: dat je dan niet heftig kan voelen...

De conclusie moet dus zijn dat ik niet verhard en verbitterd ben... Hmmm....

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Ben je verliefd???

Ik ben volgens mij wel verhard en verbitterd. Ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit nog verliefd ga worden

fleurvh

Anoniem zei

Nee joh, jij ben in mijn ogen zeker geen hard en verbitterd iemand Bieke. En Fleur trouwens ook niet trouwens.
En wat is nou eigenlijk hard en verbitterd? Dat is toch in veel gevallen ook alleen maar een soort façade?

Unknown zei

Sorry, maar die logica klopt volgens mij van geen kanten, want dan kan je dus pas a posteriori aantonen dat je verhard en verbitterd bent door de rest van je leven niet meer verliefd te worden. Zijn veel getrouwde mensen dan niet bij implicatie verhard en verbitterd? ;)
En als je dat als vrije alleenstaande toevallig dan wel nog eens "overkomt", had je dan intussen gewoon maar een dip of zo?

Volgens mij ben je pas verhard en verbitterd als je niet meer ONTROERD kan worden, en dat is iets helemaal anders.

Anila zei

Er zit wat in de redenatie die Bieke hier als stelling neerschrijft maar ook in dat wat Werner schrijft...
Verhard en verbitterd ben je als je alle emoties niet meer toelaat , dat is zeker waar ...
Maar ook om verliefd te worden moet je openstaan of er moet een opening zijn ...
Het overkomt je .....hmmm dat is iets wat ik niet helemaal geloof ; ik geloof meer dat er ruimte voor moet zijn om de gevoelens weer toe te kunnen laten.
Die ruimte ontstaat wanneer je niet vervuld bent door jezelf of een ander.....dan is er een opening.
Het heeft dus te maken met kunnen , willen en mogen voelen ....maar ook met het toelaten van emoties.
Een slotconclusie heb ik niet , alleen dat er wel een verband bestaat.
En nee verbitterd kan ik je niet noemen Bieke , wel bang om weer te voelen en gekwetst te worden ....misschien in iets grotere mate dan een ander ..
Verbitterd , nou nee al jaren niet meer ;-)

Anoniem zei

Ook voor Bieke de beste wensen.

liefs, fleurvh

Bieke zei

Carina, 't is toch meer dan een façade hé? Een façade is slechts een rookgordijn... verhard en verbitterd is iets van het hart...

Werner... 't is toch niet gezegd dat verhard en verbitterd iets blijvends zou zijn? Als ik Anila goed lees bijvoorbeeld, dan zegt ze eigenlijk dat ik verbitterd geweest ben, maar het nu niet meer ben.

Niet meer ontroerd kunnen worden... dat is een goeie... Dat was ik zo goed als geheel kwijt en heb ik teruggevonden tijdens mijn Thailandreis afgelopen zomer... ja, ik weet nog precies waar en dat staat voorgoed in mijn geheugen gegrifd... het precieze beeld in detail ben ik kwijt (ook al heb ik hier voor mij een poster van die plaats hangen), maar het overweldigende gevoel zal me bijblijven. De vreugde teruggevonden, zo heb ik het later genoemd, maar ontroering dekt ook de lading.

Anila zei

Go girl go , ik weet waar je op doelt!