De dingen die me bezig houden... dat is het thema van deze blog. Welnu, 'het is niet voor me weggelegd'... dat is wat me de laatste dagen bezighoudt...
Wat is niet voor me weggelegd? De liefde...
En het is pijnlijk om dit te schrijven.
Want alhoewel je je geloof erin verstandelijk al lang hebt verloren, gevoelsmatig verlang je er toch naar. In welke tekst staat het ook alweer? "Als ik de liefde niet heb, dan ben ik niets" En zo is het... het lijkt iets onmisbaar...
Goh ja, er zullen er zijn die zeggen: "liefde geef je". Wel ja, in dat geval moet ik dan maar concluderen dat ik het niet kan... en dus zit het er voor mij niet in.
Rest: deal with it
Een leven zonder liefde. Dan maar proberen te vullen met... ja wat? 't Wordt alsmaar moeilijker om voldoende voldoening te halen uit werk of studie... en toch is er geen andere keuze... passie zoeken in activiteiten... maar wel liefdeloos.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Een drietal maanden geleden schreef ik (op een andere plaats) iets gelijkaardigs neer, waarbij ik me op het vlak van liefde eveneens tot defaitist verklaarde, net zoals jij hier nu doet.
Jouw reactie toen was: "Zelf zo denken is legitiem, als een ander zo denkt is het hoogst onterecht."
Ik moet je daar gelijk in geven - het klopt met mijn reactie op wat je hier nu schrijft, zelfs met mijn eigen woorden van toen in het achterhoofd.
Alleen kan ik je intussen wel Bredero's woorden meegeven: " 't kan verkeren" - ook in de liefde. Maar ik weet ook dat je daar niks aan hebt tot op het moment dat het effectief zou gebeuren.
.....en ik kan niet anders dan Werner volkomen gelijk geven.
Het voelt pas anders, als het allemaal anders IS!
En toch, geloof ik niet in een leven lang zonder liefde, ik weet zeker dat er genoeg andere vormen van liefde zijn die net zoveel satisfactie geven.
Mijn gevoel zegt dat je teveel naar een bepaalde richting tuurt ....
Werner, dat het voor jou zou verkeren, daar heb ik nooit aan getwijfeld.
Voor mij legitiem, voor jou onterecht, de tijd heeft me gelijk gegeven.
An... er is voor mij maar 1 richting... die van hartsverbondenheid.
Voor Werner onterecht maar ook voor jou onterecht... is mijn stille en bescheiden conclusie na het lezen van je blog.
Daarom zou ik zelfs durven vragen om de "is" in je titel te vervangen door "was nog"? Je zal zien: de tijd zal ook mij gelijk geven (want is nu eenmaal eigen aan tijd: geeft altijd alles en iedereen gelijk maar bij de één duurt het wat langer dan bij de ander)
K (die zich bij deze afvraagt of er een soort "maximum" van tijd is om te reageren op berichten?)
Nee, er is geen limiet aan de tijd waarin je kan reageren op berichten, maar niemand zal het nog lezen natuurlijk.
Gelukkig dat de blogeigenaar een mailtje krijgt van elke reactie ;-)
en is het tij nog gekeerd?
Een reactie posten