40+

Lezen over iemands 40e verjaardag, de felicitaties, het verslag van het feest... het stilstaan bij dit ronde getal, de terugblik op het verleden, de blijheid en dankbaarheid voor zovele dierbaren om haar heen, de verwachtingsvolle blik op de toekomst... want het leven begint bij 40, nietwaar?

Het brengt me terug naar toen ik zelf 40 werd... Het werd een keerpunt, jawel... maar niet in de zin die je hoopt of verwacht... het débâcle... het einde i.p.v. het begin...
Nou ja... het einde van een huwelijk... het einde van een bepaald soort leven...

Mijn 40er jaren... niet bepaald de leukste van mijn leven... En ze lopen al naar hun einde... 't Geeft wel eens het gevoel dat het leven aan me voorbij snelt... verloren tijd... het stemmetje dat zegt: "haast je wat, voor je 't weet is het voorbij, je hebt al 7 jaar verloren"... maar haasten voor wat? haasten waar naartoe?

Echt een nieuwe start nemen... de eerste was een valse start, met vervolgens het verkeerde parcours... Niettemin kun je toch nog waardevolle dingen treffen op die verkeerde wegen...
Wanneer komt die dan, die goeie nieuwe start? Bij 50? 50... het klinkt zo oud... een halve eeuw... normaal de tijd om uit te bollen i.p.v. te starten toch?

Ach... de tijd dringt... waarom wachten op 50? 47,5 is ook een mooi startgetal...
En wie weet... over x jaar zeg ik misschien: "mijn leven begon bij 40"
Aan het bouwen van de fundamenten van een huis is ook weinig moois te ontdekken... maar als het huis helemaal opgericht is daarentegen...