De blonde van U2 aan het woord: eerst maken we een sound, de gitaar gaat de ene of de andere kant op, de sound levert een gevoel, een sfeer op, en daarna schrijft Bono er de lyrics voor... Dit was althans de strekking van wat hij zei (in een tv-uitzending over the making of the Joshua tree).
Dit komt nu eens precies overeen met hoe ik goeie muziek ervaar!
Ik hoor allereerst de sound, die geeft een bepaald gevoel - ik heb het nu wel uitsluitend over muziek die iets met me doet, die ergens iets raakt - pas daarna ga ik luisteren naar de tekst. Bij muziek die op deze manier mijn aandacht getrokken heeft, zullen de woorden altijd kloppen met het gevoel dat de muziek in eerste instantie al opriep.
Ik heb dit gehad bij nummers van U2, maar ook met bv. Lost van Anouk en The Immortal van Evanescence, en nog wat andere nummers.
Goeie muziek, een sound die raakt dus en daarmee de perfecte expressie is van een gevoel. De tekst komt maar achteraf.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten