Ik ben eigenlijk helemaal niet zo van de voornemens.
En niet van de plannen....
Dus erger ik me als mijn kinderen vragen wat mijn plannen zijn voor Kerstmis en/of Nieuwjaar.
IK PLAN NIET!
Ik hou niet van plannen.
Daarom ook dat mijn ex en ik totaal niet bij elkaar pasten. Hij was van de plannen...
Soit...
Bij mij valt iets gewoon in.
Gewoon.
Zomaar.
Ineens.
Op een gegeven ogenblik.
Zoals vandaag dus.
Zoals de Thailandreis vorig jaar.
Ik zag een boek van zoon.
Over stijl.
Gekregen van zijn meter.
Voor sinterklaas.
Zoon studeert voor journalist....
Oh... dacht ik... moet ik eens lezen...
En vervolgens: ik moet maar eens een schrijfcursus gaan volgen.
Voilà.
Een schrijfcursus.
Ik schrijf al van in het 1e leerjaar.
's Avonds aan de keukentafel.
Hele verhalen.
Later zou ik boeken schrijven.
Jaja...
Nu is dus later.
Het is al lang later...
Ik schrijf.
Jawel.
Maar geen boeken.
Ik blog.
Ik forum.
Is dat een werkwoord, forummen?
Ik mail.
Ik schrijf handleidingen.
En nu is het misschien wel eens tijd om eindelijk, eindelijk...
TE LEREN SCHRIJVEN!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
DOEN, gewoon doen, gewoon iets voor jezelf!
dat gaat helemaal goedkomen want dat talent heb je
fleurvh
Het is ook een kick om te schrijven. Het is een therapie. Je kan alles neerzetten wat je wilt. Al schrijf je tot in het oneindige over jouw verdriet. Jij hebt de macht als schrijver. Dat is het verschil met forummen.
fleurvh
in je kinderen kan je jezelf spiegelen, kijk eens goed!
Wat bedoel je Mars? Dat mijn zoon toch ook wel iets met schrijven heeft? ;-)
Er mag er toch eentje bij zijn die een klein beetje naar mij aardt hé :-)
Doen! Eén van de eerste dingen die ik na mijn scheiding voor mezelf heb gedaan, is een schrijfcursusweekend. Bleek niet voor beginners en was dus hard werken, maar op het einde had ik wel een kortverhaal. Misschien moet ik ook maar eens gaan voor een vervolgcursus...
Joh, begin jij nou maar meteen met je boek.
H.
Een reactie posten