Drukte

De drukte van het gewone werkregime is weer begonnen. Het maakt dat er me niet zoveel bezig houdt behalve werkgerelateerde dingen. Geen tijd om na te denken of te piekeren. Of ook: werk slorpt mijn aandacht, tijd en passie op. En van de andere kant, ik heb niet zoveel aandacht nodig... het beetje dat sommige mensen mij geven - en zelfs gewoon maar positieve contacten met collega's - is al voldoende om niet in dat eenzame verlaten gevoel te belanden.
Ik zou moeten studeren maar kom er niet aan toe. Moet ik toch eens werk van maken...

Er is misschien een nieuwe verre reis in het vooruitzicht. Naar een niet alledaagse bestemming. En niet via een klassieke reisorganisator. Zin om me erin te gooien, maar als het concreter wordt, zullen de bezwaren (=angsten) nog wel komen denk ik zo. Eerst maar eens afwachten. Maar moest dit doorgaan... dan bewijst dat toch maar dat het leven van toevalligheden aan elkaar hangt. Nooit echt werkelijk gedroomd van verre reizen... nooit mijn streven geweest... maar zie, door veeleer toeval is de reis naar Thailand er gekomen. En moest nu die nieuwe reis doorgaan, dan is dat ook puur toeval. Na Thailand had ik best wel zin om nog te reizen. Bestemmingen kon ik me ook gerust indenken, maar de reis die nu mogelijk in het verschiet ligt, hoort zeker niet bij mijn todo-lijstje. En toch klinkt het aanlokkelijk... én avontuurlijk.


Stelling: als een mens gepassioneerd is door wat dan ook, hebben donkere gevoelens geen kans

ach ja... 't zal wel tijdelijk zijn... tot wanneer ik de waarde van waar ik mee bezig ben niet meer zie en verlang naar dieper contact dan het redelijk oppervlakkige... en dat komt toch...