Toen ik me nog maar net op het www begeven had met als doel lotgenoten te vinden om vooral over gevoelens bij een relatiebreuk te praten, hoorde ik al snel verhalen van mannen aan wie vrouwen zich bij bosjes (bij wijze van spreken dan)'aanbieden'. Ik las of beluisterde die verhalen altijd met een grote dosis scepsis... 'Het zal wel' dacht ik, 'de wens is de vader van de gedachte'... mannen die het nodig hebben voor hun gevoel van eigenwaarde dat ze ruimschoots vrouwelijke aandacht krijgen...
Ik kon het me niet zo goed voorstellen dat er inderdaad vrouwen zouden zijn die zich wetens en willens opdringen aan mannen.
Maar die verhalen kwamen hardnekkig met enige regelmaat terug, en ook onlangs nog hoorde ik iemand iets zeggen over een man die 'belaagd' wordt en vrouwen die zich aan zijn voeten werpen.
En dan denk ik... wat is dat toch? Wat voor vrouwen zijn dat dan? En waarom doen ze dat? Zijn het dan vrouwen die zich maar compleet voelen wanneer ze mannelijke aandacht krijgen?
En dan kom ik weer terug bij mezelf... en vraag ik me af... maar wat nu als je als single vrouw niet zo wanhopig op zoek bent, en dan toevallig op een keer iemand tegenkomt die 'iets' veroorzaakt, wat doe je dan? Natuurlijk wil je niet bij die horde vrouwen horen die zich amechtig storten op elk mannelijk exemplaar dat passeert. Maar wat dan wel? Gegeven zijnde dat je dus juist niet zomaar te kennen wil geven dat de man in kwestie je 'iets' doet, wat moet je er dan mee? En wat is dat 'iets'? Is dat 'iets' eigenlijk wel betrouwbaar? En gaat dat niet gewoon over?
Van de andere kant, ook gegeven zijnde dat dat 'iets' (wat het dan ook moge zijn) slechts tot iets kan leiden - en dus pas dan aanleiding mag geven tot enige vorm van actie - wanneer de ander datzelfde 'iets' ervaart, ga ik er maar vanuit dat die dingen dan wel vanzelf komen?
Een vraagteken, ja... want herinner ik me niet ooit een avond waarop ik op zijn minst een half uur (als het geen uur was) naar dit scherm zat te staren, wachtende tot iemand die online was op msn, iets zou zeggen... want ja, ik ga mezelf niet opdringen... maar die ander zei niets... en dat later bleek dat hij toen, net als ik, naar zijn scherm zat te staren, wachtende... jawel... wachtende tot ik iets zou zeggen... Dat schiet natuurlijk ook niks op.
Probleem: hoe maak je een omelet zonder eieren te breken?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Door aan de ander te vragen of je samen niet ergens een eitje kunt gaan tikken;-)
Kortom , wie niet waagt.........
Good luck girl , GO fot IT!!
En had je er later spijt van dat je die 'drol' niet aangesproken hebt op MSN? Zo ja, dan zou ik nu niet te lang wachten,... "niet geschoten is altijd mis" en zo zijn er nog wel meer spreekwoorden die dit bevestigen. Ben je bang, dat zoiets een breuk kan veroorzaken? Waarom zou je niet duidelijk zijn??
We leven in de 21 eeuw hoor, waar naar mijn mening een vrouw net zoveel initiatieven mag nemen dan een man.
Om met de woorden van Anila te spreken: Good luck girl , GO fot IT!!
Kees
Ik vind je probleemstelling onmogelijk en dus verkeerd. Is dat niet meer het euvel? Je zoekt het antwoord op de verkeerde vraag.
'iets'??? is kracht (verliefdheid)???
fleurvh
Ik neem aan een verliefdheid. Het ligt er maar net aan in welke mate het zich voordoet. Mijzelf kennende neem ik makkelijker initiatieven als ik niet heel erg verliefd ben. Dan durfde ik wel een risico van een blauwtje lopen te riskeren. Als ik zwaar verliefd ben durf ik helemaal niks dan staarde ik ook naar het scherm hopende dat er ooit 'iets' gebeurde
fleurvh
Geen persoonlijke ervaring mat het mannelijk probleem ;-) dat je beschrijft, Bieke, maar wel met die "wat is de juiste openingszet" vraag. Zelfs jarenlange schaakervaring levert in dit geval geen oplossing. Ogen dicht en springen, zeker?
Een reactie posten