"The test of a first-rate intelligence is the ability to hold two opposed ideas in the mind at the same time, and still retain the ability to function." F. Scott Fitzgerald (uit The Crack-Up)
Dit kreeg ik onlangs van iemand toegestuurd...
Tegenstrijdige gedachten, of tegenstrijdige gevoelens, of een gevoel in tegenstrijd met een gedachte.... wat doe je ermee? Er blij mee zijn omdat dat volgens mijnheer Scott Fitzgerald een teken is van intelligentie? En we zijn toch wel graag intelligent? Zucht...
Of wat met het voortdurend in vraag stellen van je gevoel? Je gevoel inkaderen dus... het binnen de perken van het 'redelijke' manoeuvreren...
En wanneer wordt een gevoel een gedachte? Misschien zelfs nog meer dan een gedachte... een fantasie, een wens, een droombeeld, een illusie... of zelfs een waanbeeld?
En hoe kan je het onderscheid maken tussen dit alles? Zucht... zucht... zucht...
Soms zou je toch willen gewoon je gevoel uitleven - hoe gek dat dan ook moge zijn - zonder je te hoeven bekommeren om reacties van anderen... gewoonweg simpelweg niet intelligent zijn. En wellicht op je bek gaan dan, maar aangezien je dan niet gehinderd wordt door intelligentie, heb je daar toch geen benul van en dus geen last...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Ik heb nooit geweten dat het uitleven van je gevoelens enkel is voorbehouden aan domme mensen. Ik ben het ook niet eens met die stelling. Vast zitten in je hoofd,is evenmin een teken van intelligentie. Een intelligent mens kan leuk redeneren en puzzeltjes oplossen. Een wijs iemand zoekt de balans tussen gevoelens en gedachten en leeft daarnaar. Mensen die enkel hun gedachten óf hun gevoelens "leven" zijn beperkt, onmachtig, gehandicapt, whatever. Maar dom?
Onderschat je gevoelens niet, overschat ze ook niet, maar onderschat ze zeker niet.
Zoals Heleen hierboven schrijft, het is een evenwichtsoefening, denk ik.
Maar:"...zonder je te hoeven bekommeren om reacties van anderen..." lijkt me wel niet het juiste criterium om te bepalen aar het evenwicht moet liggen. Ik zou eerder geneigd zijn om de gevolgen voor mezelf te proberen in te schatten (rationeel) vooraleer mijn gevoel uit te leven. Maar als de kosten/baten analyse meevalt, dan wint per definitie het gevoel ;-)
Nou... als je last hebt van met elkaar strijdende gevoelens en gedachten, kan je wel eens verzuchten dat het allemaal veel simpeler zou zijn als je die gedachten zou kunnen uitschakelen. Maar dat is natuurlijk slechts een nepoplossing... want die gedachten zijn zo gek nog niet... jammer genoeg.
Een reactie posten