Iedereen is beter dan ik... of mooier, aantrekkelijker, slimmer, interessanter, boeiender, grappiger... enz...
Waar het vandaan komt, geen idee, maar het zit diep geworteld... ik val altijd in het niet...
Waarom zou ik goed genoeg zijn als vriendin? Zoveel anderen die 'beter' zijn en dus eerder zullen uitgekozen worden, de voorkeur zullen hebben.
Sommigen zullen de oorzaak in de kindertijd gaan zoeken... Nah, kan wel zeggen dat er in mijn kindertijd niks te vinden is. Mijn kindertijd was gewoon goed. Genoeg waardering toen. Geen tekort aan. Daar zal het niet aan liggen.
Hoe komt het dan? In zee met de verkeerde man. Stelselmatig in de loop der jaren mijn 'waarde' laten aantasten. Onbegrijpelijk dat je dat laat gebeuren... en nog meer onbegrijpelijk dat dat onomkeerbaar blijkt te zijn: 'ik ben niet goed genoeg'. Niet als vrouw, niet als moeder, niet als vriendin, niet als werknemer... de boodschap die jarenlang als een soort brainwash werd meegegeven....
Oh jawel, er zijn momenten dat ik in mezelf geloof... maar het minste is goed genoeg om dat geloof te doen wankelen: zie je wel, ik ben niet goed genoeg...
En dan ga je a priori jezelf al geen kans geven... in bijvoorbeeld een nieuwe job... of in relatie tot anderen... want anderen zullen altijd beter zijn dan ik...
(dit heeft een paar dagen in concept gestaan... beetje te Calimero-achtig... nu toch maar publiceren... het is nu eenmaal mijn achillespees...)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
"er zijn momenten dat ik in mezelf geloof..."
Eigenlijk geloof je altijd in jezelf, denk ik, maar omdat je dat jarenlang zo is ingeprent, ben je ervan overtuigd dat niemand anders dat ook doet (met navenante resultaten). Redelijk herkenbaar voor mij, maar het besef dat je wel in jezelf gelooft is volgens mij heel belangrijk.
Dat in de buitenwereld de blinde idioten in de meerderheid zijn is jammer (maar helaas ook geen nieuws) en frustrerend, maar omdat de kans bestaat dat enkelingen misschien ook kunnen ontdekken wat jij diep vanbinnen weet blijft de hoop leven.
Deprogrammeren na hersenspoeling kan, maar is (naar het schijnt) niet makkelijk - volgens mij is het in jou geval ook niet nodig. ;-)
Ik heb je stuk gelezen Bieke. Ik weet alleen steeds niet wat ik er op moet antwoorden.
Volgens mij heb ik het wel al vanaf mijn geboorte dat een ander is altijd beter gevoel.
fleurvh
Werner... ik zal die "volgens mij is het in jouw geval ook niet nodig" maar als een compliment opvatten zeker? (verwarde smiley)
Want strikt genomen zeg je eigenlijk dat ik juist geprogrammeerd ben (nog meer verwarde smiley).
Geloven in jezelf... de kunst is om dat niet te laten wankelen door de uitspraken of de houding van anderen. Op sommige vlakken is dat makkelijk. Bijvoorbeeld, vandaag las ik iets over het erg vinden om van lenzen te moeten overstappen op een bril, en dat i.v.m. uiterlijk. Nu draag ik zelf al sinds mijn 5e een bril, en dus was mijn eerste (gepikeerde) reactie wat er dan mis is met een bril. 2 minuten later ben ik dat dan alweer lang vergeten... want IK vind niks mis aan een bril, mijn bril hoort bij mij en ik ben niet minder omdat ik een bril draag. Ik moest terugdenken aan toen ik 5-6-7 was en het wel eens gebeurde dat ik uitgemaakt werd voor 'brillekas', je kent dat wel... Wel, ook toen kon me dat eigenlijk niet raken, toen dacht ik al: "onnozelaars, ik draag een bril, en daar is niks mis mee punt". Zo'n houding zou een mens zich in alle omstandigheden moeten kunnen aanmeten... Helaas gaat dit dus niet op op alle vlakken. Vooral niet daar waar je in feite afhankelijk bent van het oordeel van een ander, zoals op het vlak van werk en op het vlak van relaties.
Fleur, ik moest erover nadenken... en nee, voor mij gaat dat niet op, toch niet over de hele lijn.
Een reactie posten