Ik ben gezond.
Mijn kinderen zijn gezond.
Ik heb een job waarin ik meestal content ben en waarmee ik genoeg verdien om financieel geen zorgen te hebben.
Ik heb een eigen huis, een auto, enz...
Zegeningen heet dat dan...
Laat dan vooral niet horen dat je eigenlijk niet gelukkig bent... hoe durf je, zo'n gepriviligieerd persoon zijnde... zeker last van 'the unbearable lightness of being'?
Hè ja... het is zo, ik ben een gezegend mens... in materieel oogpunt...
Als kind was dat wel even anders... maar toen was ik anderszins 'rijk'...
Ik weet dus waarover ik het heb...
'Geluk zit in jezelf' zeggen ze dan... niet in materiële of relationele rijkdom... en zolang je geluk nastreeft door materiële rijkdom na te jagen of door (een) relatie(s) na te jagen, zal je het niet vinden...
Ja, het zal wel allemaal... alsof jij als geïsoleerd persoontje, los van wat dan ook, gewoon op zichzelf staande, 'gelukkig' kan zijn... Ik geloof er geen sikkepit van...
Misschien heb ik wel even in die illusie geleefd... maar het ervaren van een hart dat weer even door iemand beroerd kon worden, leert me dat 'geluk' hoedanook toch zit in het hebben van emotionele banden met anderen. Dat is als het ware de 'levensadem' van geluk...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Ik wacht nog steeds op de gouden middag dat ik een vers geplukt bosje heide..
ach ja ik droom alleen
fleurvh
ps. Ik wou dat ik jou was. Je weet het zo prachtig onder woorden te brengen jouw gevoel. Die kennis heb ik helaaaas niet.
Fleurvh
Fleur... volgens mij kan jij dat ook... en heeft niks met kennis te maken. Verbaal sterk ben je zeker!
Geloof me , het ZIT echt in jezelf , ik geniet er dagelijks van , dat ik niemand nodig heb om me gelukkig te voelen!
De waarheid ligt, denk ik, zoals zo vaak ergens in het midden.
Ik heb ook niemand nodig om me gelukkig te voelen; heerlijk, maar met die wetenschap is het wel heel fijn om het geluk met iemand te kunnen delen.
Gr. Kees
Bieke,
ik ben in identiek dezelfde situatie (materieel dan toch) en ben het volmondig met je eens. We "mogen niet klagen", maar toch knaagt er iets van "is dit nu alles?"
An... weet je het zeker dat je niemand nodig hebt? Voel jij je juist niet erg 'gezegend' met je dochter en met al je vrienden en familie waarmee je een warme band hebt?
En Kees... weet jij het wel zeker? Is het jouw geluk dat je deelt? Of is het juist het samenzijn dat je gelukkige status bepaalt?
Werner... ik denk dat jij je in eenzelfde soort spagaat bevindt als ik... en dus mijn gevoel begrijpt...
Met "Ik heb ook niemand nodig om me gelukkig te voelen" bedoelde ik een partner.
Voor het "samenzijn" was ik al gelukkig (ook al heb ik me heel lang 'ongelukkig' gevoeld). Mijn geluk haal ik uit mijn kinderen, mijn werk/collega's, mijn directe familie, mijn buren/vrienden. Dit zijn relatie's die ik voor geen goud zou willen missen. Ze zijn voor mij zo waardevol. Ik heb echt zulke lieve mensen om me heen.
Materieel gezien heb ik ook niets te klagen, maar als ik kiezen moet, dan is dat het eerste wat ik kwijt zou willen.
Een partnerrelatie is voor mij net een schepje slagroom op dat toch al lekkere ijsje.
gr Kees
Ik begrijp het wel natuurlijk dat gemis maar mijn situatie is te onmogelijk om een relatie aan te gaan. Al staat Mister Right hier voor mijn neus ineens ik kan er toch niks mee.
Het is een soort gevangenis waar ik vrijwillig inzit overigens. Ik kies voor het lijden op de een of andere manier kan ik niet anders kiezen dan dit leven wat ik nu heb. Zonder vriend.
fleurvh
Een reactie posten