November: genieten van Hollanders

Jaja... ;-)
't Mag misschien wat raar klinken, maar genieten van Hollanders kan echt!

Deze maand 2x naar een optreden geweest. Twee totaal verschillende genres, 2x Nederlands talent, 2x genieten. Absoluut geen spijt van. Ik moet dit meer doen.


Op 9 november naar Anouk in het sportpaleis. Grandioos.
Haar laatste cd kon me al erg bekoren met liedjes als Lost, One word, Fading... een concert van haar meemaken is nog wat anders. Pure klasse, professioneel, helemaal af!
Het doet dan goed als je achteraf de commentaren leest, vast te stellen dat je niet de enige was die dit keigoed vond. Lof alom.

En dan gisteren naar Freek De Jonge.
Tot op het laatste ogenblik getwijfeld of ik wel zou gaan gezien de weersomstandigheden. Bang dat het opnieuw zou gaan sneeuwen en dat ik dan de grootste moeite zou hebben om thuis te geraken. Uiteindelijk toch gegaan (een paar botten in de auto gezet, een paar warme kousen, een extra jas en het nummer van de VAB in mijn gsm opgeslagen ;-)).
Geen spijt van gehad! Wat kan die man moeiteloos improviseren en inspelen op wat er in het publiek gebeurt... Gedurfd ook deze voorstelling, als Nederlander zich wagen aan Belgische politieke toestanden... en dat duidelijk met kennis van zaken en inzicht zeg maar, in de 'Vlaamse' geest... Het was zeker een avondje genieten.
En ben gewoon weer veilig thuis gekomen ;-)

Nog gevonden:
op vrt nieuws
en dit


Enne... dat zinnetje waarmee ik deze blog begon, was natuurlijk maar een grapje. Hollanders zijn leuke mensen, althans, ik kom er geen andere tegen (behalve misschien in Antwerpen).

Bah...

Vandaag mijn jaarafrekening voor de elektriciteit gekregen.
Zowat heel de avond bezig geweest om dat factuur uit te pluizen.

Conclusies:

1. Hoewel ik jaar na jaar minder kWh verbruik, moet ik jaar na jaar toch meer betalen
2. Met het vrijkomen van de energiemarkt stapte ik vorig jaar over naar Nuon (op basis van vergelijkende berekening via site van TestAankoop - zou me 200€ opleveren bij gelijk verbruik). Wat zie ik nu? Bij Electrabel zou ik een 30€ goedkoper gesteld geweest zijn! (wel berekend aan de hand van gegevens van laatste Electrabel-afrekening).
3. Mijn maandelijks bedrag wordt zomaar verdubbeld! Als ik het zelf probeer te berekenen, komt ik nooit zo hoog uit...

BAH!

Virtuele armoede...

Het huwelijk van Rose is een paar jaar geleden op de klippen gelopen. Rose is nu alleen.
10 jaar geleden was alleen zijn nog geheel anders dan alleen zijn anno 2005.
Als Rose 's avonds thuiskomt van haar werk, ze gezorgd heeft voor het avondeten, de keuken opgeruimd heeft en de kinderen geholpen heeft met hun schoolwerk, zet ze de pc aan en wentelt zich in de illusie van de virtuele warmte.
Op duizenden plaatsen in het land doen evenzovele mensen hetzelfde als Rose. Internet schept de illusie van verbondenheid, van niet-alleen-zijn. Forumpje hier, forumpje daar, chatbox hier, chatbox daar. Het is geen kunst om virtueel contacten te leggen.

Rose is er stilaan verslaafd aan geraakt. Talloze avonden brengt ze door met het opvolgen van enkele fora. Over en weer klikkend tussen forum 1, forum 2 en misschien ook zelfs nog forum 3 en 4, afgewisseld met het checken van haar mailbox, almaar snakkend naar 'contact'. Het verlangen naar de betrokkenheid van wie dan ook bij haar leven... De vermeende vlucht uit de eenzaamheid...

Als het stil is op de fora, komt het gevoel van ongenoegen opzetten. Niemand daar die de illusie kan levend houden. Dan wordt ze teruggeworpen op haar fundamentele eenzaamheid. Dan doemt de mogelijke waarheid op dat in se eigenlijk niemand in cyberspace of daarbuiten écht geïnteresseerd is in haar, haar leven, haar wezen. Het alleen-zijn valt dan als een donkere schaduw over haar...

Internet als vlucht uit de werkelijkheid... Rose houdt zichzelf voor de gek...
De ene neemt zijn toevlucht tot drank, de andere tot drugs of pillen, Rose zoekt haar heil in de virtuele illusie...

Hoeveel mensen als Rose zitten verstrikt in het wereldwijde web?
Wat zou er pakweg 10 jaar geleden gebeurd zijn met Rose?

Als ik loop, loop ik...

Leven in het nu... tenvolle je aandacht richten op het nu... niet op wat gisteren was, niet op wat straks gaat komen... Waarom is het zo moeilijk? Of ben ik het alleen die hier problemen mee heeft?

Gisteren:
Met jongste op stap... Ik parkeer me ergens en stop geld in de parkeermeter voor een half uur. Ruimschoots voldoende voor wat ik wilde doen. Maar... dan zeg ik aan zoon: "zullen we iets gaan drinken?" Hij meteen enthousiast van ja... Dus trekken we een taverne binnen, voor een kleinigheidje weliswaar, maar een half uurtje is dan natuurlijk niks... I.p.v. te genieten van de warme appeltaart en thee daar samen met mijn zoon, zitten mijn gedachten bij de tijd en de mogelijkheid dat parkeerwachters juist dan zullen voorbijkomen en mij een boete zullen aansmeren waardoor ik daar wel van een bijzonder dure appeltaart zit te eten... DOM DOM DOM!

Zo ook enkele weken geleden toen ik naar een voorstelling in een CC ging en me heel de tijd zorgen zat te maken over hoe ik na de voorstelling de weg zou terugvinden ('t was de eerste keer dat ik er kwam en ik had het maar met moeite gevonden).

En zo laat ik alle genietmomenten domweg voorbijgaan....


Een reiziger komt op zijn reis bij een oude monnik. Hij mag er de nacht doorbrengen. Hij merkt hoe gelukkig de monnik is, en hij verbaast zich daarover. Hij kan het niet nalaten om voor zijn vertrek te vragen: Wat is het geheim van uw geluk?
De monnik glimlacht, want hij had de vraag al verwacht.
"Kijk", zegt hij, "het geheim is dit:
Als ik loop, loop ik; als ik zit zit ik en als ik slaap slaap ik."
De pelgrim wacht op de rest, maar de monnik is uitgesproken.
Maar, zegt hij, dat doe ik toch ook. Als ik eet eet ik, en als ik praat praat ik.
"Nee", zegt de monnik, "dat is niet waar. Als jij loopt ben je al bij het gesprek met je baas, en als jij eet ben je al de afwas aan het doen, en als je afwast vraag je je af waar je dochter blijft, en als zij op bezoek is vraag je je af waarom je zoon niet komt, en als je slaapt ben je vol zorgen over de komende dag, en als je langs de Loire rijdt ben je al aan de Middellandse zee.